Dáleiðsla

Dáleiðsla kallar fram vitundarástand sem unnt er að nýta  til að bæta almenna líðan og efla ákveðna þætti í fari fólks. Hún er til dæmis nýtt til þess að taka á svefnörðugleikum, erfiðum höfuðverkjum og  að efla einbeitni fólks í námi eða íþróttum.

Mjög algengt er að fólk misskilji dáleiðslu og geri sér óraunhæfar hugmyndir um hana, haldi til dæmis að sá sem er dáleiddur sé nánast viljalaust verkfæri í höndum dávaldsins, eða að hann öðlist andlegan ofurstyrk. Sú er ekki raunin. Áhrif dáleiðslu eru fremur hversdagslegt fyrirbæri sem venjulegt fólk reynir á sjálfu sér, nánast daglega. Dagdraumar eru dæmi um sefjunarástand sem svipar til þeirra. Sama má segja um hug þess sem horfir gagntekinn á sjónvarp, hlýðir á tónlist eða einbeitir sér á einhvern svipaðan hátt. Dáleiðsluástand er í raun ekki nema breytt vitund þar sem athyglinni er beint ákveðið að tilteknu atriði. Reynsla fólks af dáleiðslu er mjög misjöfn. Sumum finnst hún líkust djúpri, nánast svefnkenndri slökun; öðrum finnst þeir svífi um í hugsunum sínum. Í raun er reynsla hvers og eins sérstök og erfitt að lýsa dáleiðslu á mjög almennan hátt. Mikilvægt er að greina á milli dáleiðslu sem notuð er í meðferðarskyni og þeirri dáleiðslu sem dávaldar beita til skemmtunar, og „láta“ fólk gera einhverjar hundakúnstir, þótt hvort tveggja byggist á sama fyrirbærinu.   (Vísindavefurinn)